زادروز شكفتنت مبارك
زادروز شكفتنت مبارك هفت سال گذشت...
هفت بهار،هفت تابستان،هفت پاييز و هفت زمستان...
روزاى خوب ، روزاى بد...
خنده ، گريه...
اميدوارى ، نگرانى...
پيشرفت ، آهسته آهسته...
چه روزهايى بود ، روز اول ،ديدن تو ، لمس تو ، به آغوش كشيدنت، چشمانت، انگشتاى كوچولوت ،لبخندت...
چه حس زيبايىست
حس مادر شدن،بزرگ شدن...
مادر شدن ، عبوراز سخت ترین امتحان خداوند برای من بود.تواین مسیر گاهی ناشکری کردم وهر از گاه شکری گاهى نا اميد و بيشتر اميدوار...
اميدوارم ،دلم روشنه،ميخوام كه دلم روشن باشه،به هر نشونه اى دل ميبندم
منتظر خبراى خوبم ، اتفاقاى خوب،نميخوام لحظه اى نا اميد باشم ،هيچ چيز بدتر از نااميدى نيست...
اميدوارم به حرفاى دكتر اشرفى، دكتر شفقتى
ميدونم كه بلاخره نوبت ما هم ميشه،نوبت روزاى خوبمون،بهتر از امروز...
تو راه ميرى ، مى دويى، فوتبال بازى ميكنى...
من زنده ام به اين اميد...
خدايا ممنون به خاطر اين هفت سال كه ما رو لايق نگهدارى از فرشته ات دونستى...
خدايا ، کمکم کن که تو بقيه راه هم سربلند باشم.هم پیش تو وهم پیش زیباترین هدیه ای که به من بخشیدی.
امروز به تو فکر می کنم
به زمانی که چشم گشودی
و آغوش زمان ضربان قلبش را با تو یکی نمود
دنیایم با تو آغاز شد
تولدت مبارک
